home

Wim Delvoye                                              Labour of love

door Ronald van Hest in het Noordbrabants Museum tot 29 januari  2023

 

 

Werken met contrasten, een hang naar provoceren en een liefde voor het ambachtelijke. Dat alles kenmerkt het werk van de Belgische beeldend kunstenaar Wim Delvoye. Voor het eerst is zijn werk in Nederland te bezichtigen. En nog wel in Het Noordbrabants Museum in Den Bosch. Dit alles onder de naam Labour of Love.

 

Delvoye schept er een genoegen in om hoge kunsten te combineren met beelden uit de moderne populaire cultuur of alledaagse gebruiksvoorwerpen. Het leidt tot de meest wonderlijke combinaties. Zo zijn in Het Noordbrabants Museum gasflessen met afbeeldingen in Delfts blauw te zien en strijkplanken waarop decoraties zijn aangebracht. Maar de expositie toont ook  kathedralen die op vrachtwagens zijn gevestigd en stills van populaire computerspellen uitgevoerd in  marmer. En er is een videofilm die het uitknijpen van een puist toont. Een daad die begeleid wordt met romantische muziek.

Het is duidelijk dat Delvoye graag spot met kijkconventies. Soms levert dat provocerende resultaten op zoals de glas in lood ramen waarin röntgenfoto’s van vrijende mensen zijn aangebracht. In de jaren negentig begon hij tot ongenoegen van dierenrechtenactivisten met het tatoeëren van varkens. Voordat het tatoeageproces begon, werden de dieren overigens wel door een dierenarts onder narcose gebracht. De arts zag er naderhand ook op toe dat er door de tatoeages geen infecties ontstonden. Nadat de varkens een natuurlijke dood waren gestorven, werden ze opgezet en hun huid verkocht. Enkele van die huiden zijn in het museum te zien.

 

 

Het meest vermaard is Delvoye wellicht vanwege Cloaca: een poepmachine die het menselijke spijsverteringsproces nauwkeurig nabootst. De machine zet voedsel om in uitwerpselen die niet of nauwelijks van het origineel zijn te onderscheiden. Op de expositie is de machine niet te zien. Wel zijn er röntgenfoto’s van het apparaat te bewonderen.

 

Vandaag de dag is Delvoye bovenal een cultureel ondernemer die zijn ontwerpen aan ambachtslieden van over de hele wereld uitbesteedt. Een voorbeeld daarvan zijn de reiskoffers die hij door Iraanse ambachtslieden liet bewerken.  Labour of Love was tot 29 januari  in Het Noordbrabants Museum te bezichtigen. Het museum is voorgekomen uit het Noordbrabants Genootschap.

 

 

Januari 2023, tijd voor de jaarlijsten van de muziek van 2022

De lijst van 5 van Frank Pisart, less is more.

 

Warpaint

 

 

 

1.Warpaint-Radiate like this. We Transfer heeft in juli 2022 in coproductie met Sonos de integrale live-uitvoering in The Basement van producer Nigel Goodrich on line gezet. Kij en je bent er bij en je bent verkocht.

2.Eefje de Visser-Bitterzoet. Live gezien bij November Music 2022 in Den Bosch. Eredivisie!!

3.Goldband-Betaalbare Romantiek. Onbetaalbare combinatie van humor en goeie muziek Hebben in 2022 alle festivals volledig platgespeeld. Van Noodgeval en Kinderwens krijgt iedereen een glimlach op z’n gezicht.

4.New Cool Collective-Yunikon. Op de Parade in Den Bosch zag ik ze in 2022 misschien wel voor de 30e keer optreden. Dit is hun 28e (??!!) CD, up tempo mix van jazz en latin en de beste musici van Nederland op de looonlijst.

  1. James Francies-Purest Form. Live met zijn trio in Paradox, ik zag hem in het BIM-huis. Francies (geboren 1995) is op piano van zeldzame klasse!! En als hij je niet van je stoel afblaast, dan doet drummer Damion Reid dat wel, die speelt met 2 handen en 2 voeten gelijktijdig 5 verschillende ritmes! Ongekend, virtuoos!

 

De lijst van Ronald van Hest, een tikje doomy, veel drones. Voor de ge-oefende luisteraar.

1. Kali Malone / Living Torch
Een prachtplaat waarop drones hand in hand gaan met even simpele als fraaie
minimalistische melodielijnen. Malone was dit jaar samen met Stephen O’ Malley te zien op
het Bossche FAQ Festival, waarover elders op deze site meer te vinden is. O’ Malley is
samen met de celliste Lucy Railton ook te horen op het onlangs verschenen nieuwe Malone-
album Does Spring Hides Its Joy, dat beduidend langer en ontoegankelijker is dan Living
Torch.
2.Jóhann Jóhannsson / Drone Mass
Een op het prestigieuze Deutsche Grammophon- label verschenen album van deze veel te
vroeg gestorven IJslandse componist. Jóhannsson timmerde de laatste jaren van zijn leven
flink aan de weg als componist van filmmuziek. Zo is zijn muziek onder meer te horen in
The Theory of Everything, Sicario, Arrival en Mandy. Zijn andere werk is echter minstens
zo interessant. Op dit waardige grafschrift krijgt hij muzikale ondersteuning van het Theatre
of Voices en het American Contemporary Music Ensemble.
3.The Soft Moon / Exister
The Soft Moon, het project van Luis Vasquez, begeeft zich op het snijvlak van gothic,
postpunk en industrial. Op dit donkere maar soms ook catchy album revancheert hij zich
voor de wat al te pompeuze en groezelige voorganger Criminal. Te zien op 20 april in het
Tilburgse 013.
4.VR SEX / Rough Dimension
Dit sideproject van Andrew Clinco, beter bekend als Deb Demure van de darkwaveband
Drab Majesty, mixt punk met synthpop en gothic. Potiger dan Drab Majesty, maar zeker
niet minder pakkend.
5.Dry Cleaning / Stumpwork
Deze Londense postpunkband, met de onderkoeld declamerende Florence Shaw als
intrigerende frontvrouw, scoorde in 2021 terecht hoge ogen met het debuut New Long Leg.
Opvolger Stumpwork klinkt wat krampachtiger, maar is compositorisch van hoog niveau.
Als de altijd zo moeilijk geachte tweede plaat zo sterk is, belooft dat veel goeds voor de
toekomst.
6.Boy Harsher / The Runner
Dit album is de soundtrack van een door de groep zelf vervaardigde gelijknamige film. Het
biedt de donkere broeierige electropop die we van Boy Harsher gewend zijn. Maar er is ook
de luchtige track Machina, met een een vocale bijdrage van Mariana Saldãna van het
Texaanse gothic-duo BOAN.
7.Fontaines D.C. / Skinty Fia
Het Ierse Fontaines D.C. bewijst met dit album andermaal een van de allerbeste
postpunkbands van dit moment te zijn. Met naast de gebruikelijke klanken ook voorzichtige
uitstapjes naar gothic, dance en folk.
8.Horsegirl / Versions of Modern Performance
Sprankelend debuut van deze indieband uit Chicago.
9.Meetsysteem en Victor De Roo / Was het maar eens niet zo ’n feest
Even fraaie als gevarieerde samenwerking tussen de Nederlandse producer –
singer/songwriter Ricky Cherim (Meetsysteem) en de Belgische producer Victor De Roo.
Doet afwisselend aan De Ambassade, Spinvis en De Jeugd Van Tegenwoordig denken, maar
heeft bovenal een eigen gezicht.
10.Just Mustard / Heart Under
Verrassende plaat van deze Ierse rockband, die heel wat duisterder en beklemmender is dan
het debuut Wednesday. De stem van frontvrouw Katie Ball toont veel gelijkenis met die van
Alison Shaw, de zangeres van Cranes.